Jakie odczynniki do elektroforezy najczęściej stosuje się w laboratoriach?

Elektroforeza jest jedną z podstawowych technik laboratoryjnych, wykorzystywaną szczególnie często w genetyce oraz biologii molekularnej. Elektroforeza stosowana jest najczęściej do rozdzielania RNA, DNA oraz białek, badania polidyspersji polimerów syntetycznych oraz pomiaru masy cząsteczkowej. Aby jednak mogła przebiegać prawidłowo, konieczne jest zastosowanie odpowiednich odczynników.

Jakie odczynniki najczęściej stosuje się podczas elektroforezy?

Podczas doboru tego rodzaju środków należy zwrócić szczególną uwagę na ich jakość – od czystości odczynnika w dużej mierze zależy dokładność badania. W większości przypadków ten rodzaj odczynników chemicznych bazuje na agarozie, barwnikach, akrylamidzie, buforach lub odczynnikach do buforów. Dostępne są w różnych pojemnościach, dzięki czemu każdy zakład chemiczny i laboratorium może dobrać produkt i jego gramaturę zgodnie ze swoim zapotrzebowaniem.

Agaroza jest jednym z najczęściej stosowanych odczynników. Charakteryzuje ją duża wytrzymałość oraz transparentność, dzięki czemu prążki powstające podczas badania są jeszcze lepiej widoczne. Dodatkowo jest ona stosunkowo tanim odczynnikiem i szybko tężeje. Akrylamid jest składnikiem żelu poliakrylamidowego, wykorzystywanego podczas rozdzielania białek. W zależności od  wielkości cząsteczek białek dobiera się żel o odpowiedniej gęstości.

Jak przeprowadzana jest elektroforeza?

Elektroforeza jest procesem, która w zależności od wybranej metody może przebiegać nieco inaczej. W przypadku elektroforezy żelowej ośrodkiem, w którym przemieszczają się substancje, jest żel elektroforezowy. Do tzw. studzienki wprowadza się kroplę analizowanej mieszaniny, która wcześniej rozpuszczana jest z reguły w roztworze o większej gęstości- dzięki czemu rozpływa się na dnie studzienki. Wzdłuż krawędzi żelu, po obu stronach płytki znajdują się elektrody. W celu rozpoczęcia rozchodzenia się substancji na żelu, należy do elektrod przyłożyć stałe lub asymetrycznie pulsujące napięcie elektryczne. Po włączeniu zasilania, substancje migrują na żelu, tworząc wąskie paski.
Ze względu na zróżnicowaną mobilność elektroforetyczną ruchliwsze (zazwyczaj mniejsze) cząsteczki oddalają się szybciej od miejsca naniesienia próbki.

Przebieg elektroforezy można monitorować, nanosząc na osobnych ścieżkach lub razem z preparatem specjalne barwniki (markery) o znanej mobilności elektroforetycznej. Po zakończeniu procesu analizuje się wybarwienie prążków oraz absorpcję światła przez żel.